Job (20) is transgender: ”Ik denk dat gender vooral een maatschappelijk concept is”

Geplaatst op 26 mei 2019 Door In Artikelen, Gezondheid, Hulp & Info, In het gezin, Jij & de wereld, Kopzorgen, Lifestyle

Job is pas 20 jaar, maar heeft in zijn leven al een boel meegemaakt. Als klein kind ontdekte hij dat hij een jongen was, maar als meisje ter wereld was gekomen. Dit heeft hij tot zijn pubertijd weggestopt. Door het altijd verstoppen wie hij is, en de problemen die thuis ontstonden, heeft hij borderline ontwikkeld. De problemen thuis werden dermate groot dat hij uit huis geplaatst moest worden. Zo kwam hij op zijn zestiende in de jeugdzorg terecht.

Wanneer kwam je erachter dat je eigenlijk een jongen was?
”Ik kwam er achter dat ik een jongen toen ik 17 was. Maar vanaf mijn vierde zei ik altijd al tegen jonge kinderen dat ik een jongen was. Als je zo jong bent weet je natuurlijk niet beter, dus toen zei ik maar gewoon wat ik dacht. Ik kwam eigenlijk meteen uit de kast toen ik het zeker wist, maar eigenlijk moest ik het eerst echt uitproberen om het zeker te weten. Toen ben ik naar een meeting voor LHBT jongeren gegaan en dat voelde zo goed dat ik een week erna al uit de kast ben gekomen.”

Had je het meteen geaccepteerd?
”Ik had het niet meteen geaccepteerd, en eigenlijk nog steeds niet helemaal omdat het oneerlijk voelt en ook wel heel ingewikkeld is. De gedachten die voorbij komen zijn vooral ‘waarom moet mij dit overkomen?’ Die gedachten zijn best wel zwaar. Ik heb het mijn moeder zelf verteld toen ik 15 was, en later toen ik 17 was weer. Toen ik heel klein was heb ik het ook weleens tegen mijn ouders gezegd, maar daar is toen ook nooit wat mee gedaan. Mijn vader reageerde heel goed, het was ook niet zo’n verassing omdat ik altijd al heel jongensachtig ben geweest. Het is wel ingewikkeld, mijn ouders gingen door een soort rouwproces omdat hun toekomstbeeld van mij heel erg moest veranderen. Ik was hun kind dat zou gaan trouwen in een mooie witte jurk, dat kinderen zou gaan krijgen. Dat was voor hun heel erg wennen een aanpassen, maar daar zijn zij gelukkig goed mee omgegaan.” 

Wanneer ben je officieel uit de kast gekomen als transgender?
“Ik ben los van mijn ouders en broer uit de kast gekomen. Het was in mijn klas op 30 september 2015. Ik vond het heel erg spannend en had het van tevoren ook al uitgebreid met mijn studieloopbaanbegeleider besproken. Het ging uiteindelijk heel erg goed en iedereen reageerde positief.”

Denk je dat gender een maatschappelijk concept is?
”Ik denk dat gender vooral een maatschappelijk concept is met alle aannames die daarbij komen kijken. Dat we die met zijn allen hebben bedacht. Dat bijvoorbeeld timmerman een mannelijk beroep is, dat heeft de maatschappij zo bedacht, want een vrouw kan zoiets net zo goed doen. Dat zien wij minder goed voor ons. Voor een stuk is het echt wel zo dat mannen en vrouwen verschillen, en voor een deel is het ook natuur. Maar ik denk dat het voor het grootste gedeelte inderdaad een maatschappelijk concept is.”

 Wanneer ben je in de jeugdzorg terecht gekomen?
”Ik ben in de jeugdzorg terecht gekomen in 2012. Hierbij kreeg ik gezinstherapie omdat het thuis niet goed ging en ik veel ruzie had. Uiteindelijk gingen mijn ouders scheiden waardoor de gezinstherapie stopte. Een jaar later ben ik weer in de hulpverlening terechtgekomen. Toen ben ik uiteindelijk opgenomen en mocht ik niet meer naar huis toe. Daarna ben ik een tijdje verhuist van groep naar groep. Niet meer thuis wonen vond ik toen heel fijn, want ik wilde zelf heel graag het huis uit. Het ging thuis toen niet goed en er was simpelweg teveel spanning. Later vond ik het ingewikkelder, omdat ik uiteindelijk wel naar huis wilde terugkeren, maar dit niet meer mogelijk bleek te zijn.”

Hoe gaat het nu met je?
”Het gaat nu wel beter maar nog niet goed. Iedere dag heb ik nog last van de dingen die ik heb meegemaakt. Daarom ben ik nu ook opgenomen in een kliniek. Ik zit vier dagen in de week in een kliniek, omdat ik heel moeilijk met emoties om kan gaan en mezelf snel suïcidaal kan voelen. Op dit moment zit een opleiding volgen er ook niet in. Ik kan slecht omgaan met de prikkels en de lange dagen zijn voor mij te zwaar. Hierdoor heb ik nog geen opleiding kunnen afronden terwijl ik dit wel heel graag wil.”

Heb je nog contact met je ouders?
”Ik heb nog wel contact met mijn ouders, maar niet zoveel. Mijn moeder is ver weg gaan wonen en met mijn vader loopt het contact stroef. Ik zie mijn ouders eigenlijk alleen als er iets belangrijks te doen is.”

Denk je dat jouw transgender zijn en de uithuisplaatsing iets met elkaar te maken hebben?
”Ik denk niet dat mijn transgender zijn en mijn uithuisplaatsing met elkaar te maken hebben, omdat mijn ouders dat wel altijd hebben geaccepteerd. Het waren meer andere dingen waarbij het mis ging. Ik denk wel dat ik me slechter ben gaan voelen door mijn genderproblematiek, wat ook duidelijk te zien was aan mijn gedrag. Maar het is niet de oorzaak van het probleem.”

Hoe zie je je toekomst voor je?
”Ik vind het lastig om over de toekomst na te denken, omdat ik geen idee heb hoe die eruit gaat zien. Ik wil heel graag gelukkig worden, en op welke manier dat is, dat maakt me niet zoveel uit. Het lijkt me fijn om een stabiele baan te hebben en om beter met mijn emoties om te kunnen gaan. Iets in de media of op congressen spreken lijkt me erg leuk. Mijn grote droom is echt om voor grote groepen te mogen spreken. Dat lijkt me heel speciaal om te doen.”

Wat hoop je te bereiken door je verhaal te vertellen?
”Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te vertellen, vooral over mijn jeugdzorg periode. Ik wil laten zien dat de zorg van dit moment verre van optimaal is en dat er echt veel verbeterd moet worden. Ook wil ik anderen vertellen over de problematiek die ik heb en mensen uitleggen hoe het is om daar elke dag mee te moeten dealen.”

*wegens privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd 

Zit je in een soortgelijke situatie als Job, of heb je hulp nodig bij andere problemen? Kijk hier hoe je hulp kunt vragen in Arnhem.

 

Tags : , , , , , , , , ,