Hoe jij daar zat, met een mitella om je arm op de schouders van je vader. Hoe jij de valse blikken van je kleine broertje negeerde, hoe jij je meer richtte op wat er om je heen gebeurde. Hoe jij ook de gelukzalige glimlach van je moeder die naar jouw keek, duidelijk genietend van hoe jij genoot, ook aan je voorbij liet gaan. Hoe jij genoot dat jouw club de beker had gewonnen.
Hoe jij duidelijk de potentie hebt om een net hockeymeisje te worden, maar je nu als een rasechte voetbalfan durfde neer te zetten. Hoe jij je lieve lippen vervormde tot een ordinaire duck-face toen de beat dropte en hoe je onbezeerde arm tot hoog in de hemel reikte wanneer je een liedje herkende. Hoe jij begon met het filmen op de telefoon van jouw vader zoals menig anderen deden, maar hem terug gaf toen het echte werk begon. Omdat jij het echt wilde zien.
Hoe ik er eigenlijk kwam voor een ander geel wonder, bier. Hoe jij dit snel wist om te buigen. Hoe jij mij nieuwe liedjes leerde en hoe ik deze nog na een paar dagen nog kon dromen.
Hoe jij mij hebt laten genieten, hoe ik mijn support voor een andere club even opzij kon zetten om samen met Arnhem feest te vieren. Hoe jij er samen met andere duizenden mensen voor zorgde dat iedereen even trots was op Arnhem. Hoe wij Arnhem zijn.
Lief blond meisje, ik heb van je genoten. Hopelijk tot het volgende feest, waarbij we met zijn allen Arnhem mogen zijn. En mogen vieren en genieten.
Alles is en heeft een verhaal. Arnhem is mijn stad en zit boordevol met verhalen, mijn verhalen. Deze deel ik graag met jullie. Om jullie kennis te laten maken met mijn Arnhem.
Mijn naam is Laura, ook bekend als Het meisje met worteltjeshaar. Wil je meer van mij lezen? Ik ben te vinden op Facebook. En als je me ooit ziet zitten schrijven bij de Hema (mijn vaste schrijfplek), kom vooral een kopje koffie bij me drinken en vertel me jouw verhaal!
Tags : Het meisje met worteltjeshaar, huldiging VItesse, Laura
