Op donderdag 16 februari organiseerde het stedelijk jongerenwerk van Arnhem een debat in het gemeentehuis voor alle jongeren uit Arnhem. Daarin werden stellingen behandeld die actueel zijn. Een aantal van die stellingen zijn van belang in het leven van jongeren. ‘’Het doel van deze debatavond was om jongeren een kans te geven om te debatteren, hun mening te geven en om te bespreken of je voor of tegen iets bent.’’ zegt Samed Ecevit, één van de organisatoren. Verder was het de bedoeling dat jongeren die aangesloten zijn bij de verschillende jongerencentra in Arnhem elkaar leren kennen en met elkaar in gesprek gaan.
De avond begon met een korte introductie van de juryleden en voorzitters. Na een korte uitleg werden de stellingen gepresenteerd aan de deelnemers van het debat. De stellingen werden geïntroduceerd door middel van korte filmpjes. Daarna was er vijftien minuten spreektijd voor de deelnemers.
De eerste stelling ging over het online pesten en of het harder aangepakt moest worden. De eerste spreker vond dat het harder aangepakt moet worden en dat hij het merkt in zijn eigen omgeving dat mensen er last van hebben. Het verschil tussen plagen en pesten werd ook hardop afgevraagd. ‘’Wanneer is iets pesten en wanneer is iets plagen?’’ stelde een andere deelnemer voor. Een derde deelnemer kwam naar voren en gaf toe dat het aanpakken moeilijk zou worden en dat het probleem ook bij de ouders ligt. Die horen meer betrokken te zijn bij het gedrag van hun kinderen op het internet. ‘’Niet alle kinderen hebben ouders die betrokken zijn’’ was een reactie op die uitlating. De inhoud van ‘’harder aanpakken’’ riep vraagtekens op bij de jongeren, want wat houdt dat nou in? De jongen die vond dat online pesten harder aangepakt moest worden gaf suggesties zoals hulp door middel van instanties die zich bezig houden met (online) pesten. Reclassering inschakelen vond hij een beetje te ver gaan. Een andere deelnemer haalde het aantal gevallen van zelfmoord door pesten naar voren, waarop een reactie kwam of cyberpesten echt een specifieke oorzaak is waardoor mensen zelfmoord plegen. De conclusie aan het eind was dat de individu belangrijk is en dat je moeilijk kan generaliseren in dergelijke situaties. ‘’Bij iedereen ligt de lat wat hoger of juist lager’’ eindigde een van de jongeren bij de microfoon.
De tweede stelling van de avond draaide om discriminatie en of het harder gestraft diende te worden. De deelnemende jongeren waren opgewarmd door de stelling hiervoor en liepen met meer enthousiasme richting de spreekruimte. Voorzitter van het debat, raadslid Cetintas van de SP, gaf als voorbeeld een gebeurtenis uit zijn leven waarin hij zich gediscrimineerd voelde. Hierna volgde het voorbeeld van het Pathé sollicitatieschandaal waarmee een deelnemende jongen zijn zorg uitte over discriminatie op de arbeidsmarkt anno 2016/2017. ‘’Er zijn veel subculturen, maar we zijn één samenleving’’ gaf een lid van de SP-jongeren aan. Hij was van mening dat geldboetes voor gevallen van discriminatie wel zou werken, mocht het bewijs aantoonbaar zijn. Bewijsmateriaal leveren om een oordeel uit te brengen zou alleen mogelijk zijn als iedereen eraan meedeed, ging hij verder. Iedereen was het erover eens dat discriminatie breder is dan alleen zwart – wit, allochtoon – autochtoon. De volgende spreker constateerde dat velen wel zien dat er discriminatie is in deze samenleving, maar weinig durven het ook toe te geven. Een ander lid van de SP-jongeren weerlegde het gegeven dat het huidige rechtssysteem zijn werk doet. Uit zijn gegevens bleek het dat 70% van de aangiftes met betrekking tot discriminatie niet zijn behandeld door de politie. Na zijn betoog kreeg hij een daverend applaus. Andere sprekers predikten voor meer communicatie tussen verschillende bevolkingsgroepen en adviseerden om sterk te blijven en niet onmiddellijk in de slachtofferrol te kruipen. De stelling had een open einde. Iemand uit het publiek nam een microfoon in handen en adviseerde om in de geschiedenis te kijken, om van fouten die gemaakt zijn te leren.
De volgende stelling was er een waarbij de meerderheid het niet met elkaar eens was, zoals dat bij de vorige stellingen eigenlijk wel het geval was. Het ging namelijk om het aanpakken van de bio- industrie. Het gesprek werd geopend door middel van een filmpje met een sterke boodschap. In het filmpje werd de groeispurt van een uitloopkip vergeleken met die van een plofkip. Na een aantal weken was de uitloopkip nog een kuiken, maar de plofkip was al rijp voor de slacht. Het publiek keek met afgunst naar het verschil in leven van de kippen. Het gesprek begon met sterke meningen zoals ‘’mensen hoor je ook niet te mishandelen, vandaar dat je dat met andere levende wezens ook niet hoort te doen. Een mens kan makkelijker voor zichzelf opkomen dan een dier.’’
De volgende spreker had een mening die iedereen deed beseffen dat de maatschappij verantwoordelijk is voor dit fenomeen. ‘’Je moet bij jezelf beginnen. Grote bedrijven geven niks om je mening. Stop maar met KFC en McDonald’s eten.’’ gaf hij aan. Deze uitspraak werd ondersteund door een andere spreker en zij gaf aan dat ‘’het commerciële plaatje helaas meer naar voren komt’’. De prijs van biologisch vlees was ook een speerpunt tijdens dit debat. Een jongedame gaf aan dat biologisch vlees te duur was, maar dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat je elke dag vlees eet. Bij haar vraag of er mensen waren die iedere dag vlees aten stak de meerderheid zijn hand op. Daarop volgde er een uitleg over dat wij als mensen te veel vlees consumeren, terwijl het menselijk lichaam niet bedoeld is om vlees te eten en dat het te vervangen is met andere producten die dezelfde voedingsstoffen aanbieden. De laatste spreker gaf aan dat het een geleidelijke overgang is om over te stappen naar ‘’alleen’’ biologisch vlees. Hij stond voor meer subsidie naar de boeren, waardoor het voor de consument betaalbaar wordt. ’’Vlees wordt nou eenmaal duurder en dat moeten we accepteren’’ was de slotzin van dit onderdeel.
Of muziekles een verplicht vak op school moet zijn of niet was ook een van de stellingen op deze avond. De deelnemers kwamen weer met sterke argumenten waarom het zou moeten en ook waarom het niet verplicht hoort te zijn. De ronde werd gestart met een uitspraak dat muziekonderwijs goed voor de ontwikkeling van een kind is. Als reactie daarop gaf de volgende deelnemer aan dat kinderen de zelfstandigheid horen te krijgen om het zelf te beslissen. Wel was het dan belangrijk dat de muzieklessen aangeboden worden. ‘’Wiskunde is ook verplicht. Dan kan het ook met muziek, toch?’’ sprak de volgende jongere. De jongeren lieten merken dat ze erg geïnteresseerd waren in dit onderwerp. Het debat vervolgde met uitspraken zoals ‘’You can’t rush art’’ , ‘’Muziek maken moet uit je hart komen’’ , ‘’Muziek is één van de liberale levensbehoeften en dat behoort toe aan je ziel sinds het Oude Egypte’’. Al met al was het een enthousiast, maar beleefd debat waaraan een eind kwam met een mooie uitspraak van iemand die tegen de stelling was. Hij pleitte: ‘’Verplichtingen moeten dingen zijn waarmee je een laddertje hoger komt en dat is met muziek niet altijd het geval.’’
Na een korte pauze ging het debat verder met de controversiële stelling: De doodstraf moet ingevoerd worden in Nederland. Een aantal deelnemers zagen het wel zitten dat deze vorm van straf ingevoerd zou worden bij bepaalde misdaden zoals verkrachting en pedofilie. Een ander was het daar niet mee eens en claimde dat in het geval van doodstraf je er eigenlijk gemakkelijk van afkomt en dat je echte straf eigenlijk een celstraf is die levenslang hoort te duren. Opmerkelijk was ook de bezorgdheid die de deelnemers uitten over degene die zo’n executie hoort uit te voeren. Volgens een aantal kan dat leiden tot psychische problemen bij de ‘beul’. Ook naasten van een slachtoffer zouden kunnen lijden aan psychische problemen. Volgens een enkeling kan de doodstraf er voor zorgen dat de slachtoffers eindelijk een hoofdstuk in hun leven kunnen afsluiten wanneer de dader de doodstraf krijgt. De volgende spreker vond een doodstrafvonnis uitbrengen niet de taak van een ander mens en kaartte de parallel tussen moordenaar en degene die de executie uitvoert aan, want is hij dan ook niet een moordenaar? Het debat was losgebarsten door deze stelling en je zag bij vele het vuur in de ogen. Niemand die participeerde aan deze stelling was ook van plan om te stoppen als de tijd voorbij was. De gevolgen van een misdaad voor de dader speelde een sterke rol in deze discussie. Een aantal vond dat een celstraf gevolgd met de doodstraf een beter idee was. De gedachte dat je weet dat je op een dag sowieso vermoord gaat worden is dan de echte straf voor de misdadiger. ‘’Oog om oog, tand om tand’’, probeerde de voorzitter het samen te vatten, maar er waren nog een aantal deelnemers die hun ei kwijt wilden over deze kwestie. Volgens de laatste spreker snijdt het mes aan twee kanten en dient er rekening gehouden worden met de nabestaande. ‘’als verkrachting wordt bestraft met de maximale straf van 24 jaar, dan is de dader na 24 jaar op vrije voeten, maar heeft hij wel blijvende schade aangericht. Moord en verkrachting wordt op die manier half gestraft.’’
Het debat ging verder met de stelling: iedereen moet orgaandonor worden. Deze stelling zorgde weer voor mooie discussies onderling. De deelnemers waren het er bij deze stelling allemaal over eens dat het absurd zou zijn om donorschap verplicht te stellen. ‘’De dood komt je sowieso halen. Je organen horen bij jezelf en daardoor beslis je ook zelf.’’ Met deze uitspraak werd deze stelling afgetrapt.
Een aantal nieuwe deelnemers meldden zich bij de microfoon en die constateerden dat het wereldje van orgaandonoren een business is geworden. De betrokken partijen die werkzaam zijn in deze wereld werden ervan beschuldigd te spelen met levens van zieke mensen voor het financieel gewin. De uitspraak werd door velen gesteund en de volgende spreker was van mening dat de mens niet op de wereld komt om zijn lichaam in te zetten als product waar geld op wordt verdiend. Geloofsovertuiging speelt ook een rol volgens een jongedame die de beurt kreeg om te spreken. Volgens haar geloof zou het niet verantwoord zijn om orgaandonor te zijn. Een andere deelnemer was benieuwd waar ze dat vandaan heeft en trok haar uitspraak in twijfel. Hij adviseerde zijn tegenstander om voortaan betere bronnen te gebruiken om informatie te winnen. Volgens hem klopte het niet dat het in de betreffende religie verboden is om je organen weg te geven. Integendeel, het is juist de bedoeling dat je er bent voor je medemens en dat het absoluut niet verboden is om een donor te zijn.
‘Immigrantenjongeren krijgen minder kansen dan autochtone jongeren in Nederland’
Het hoogtepunt van de avond. Na het kijken van het introductiefilmpje was het drukker dan ooit bij de microfoons. Het leek af en toe of de meerderheid aanwezig was voor deze stelling. De mensen die van mening waren dat de stelling klopte vonden het triest en treurig dat zulke dingen anno 2017 nog steeds gebeuren. Niet iedereen had zin om zijn ongenoegen erover uit te spreken. Een jongeman, van allochtone komaf, was optimistisch over zijn eigen kansen. ‘Misschien moeten we maar twee keer zo hard ervoor werken, dan kunnen we er ook twee keer zo sterk uitkomen.’ Die uitspraak viel niet bij iedereen even lekker. Enkele deelnemers gaven voorbeelden uit hun eigen leven en voorbeelden die het landelijke nieuws hebben bereikt. Vooral tijdens het solliciteren voelen veel allochtone jongeren zich benadeeld. Enkele deelnemers gaven aan dat ze na 100 sollicitaties nog steeds geen baan of een stageplek kunnen vinden. Dit voorbeeld kreeg steun uit een onverwachtse hoek. Een dame gaf eerlijk toe dat zij zich als Nederlandse bevoordeeld voelde tegenover haar landgenoten van allochtone komaf. Verder was ze erg verbaasd dat veel jongere allochtonen die aanwezig waren bij dit debat eigenlijk hadden geaccepteerd dat er discriminatie is op de arbeidsmarkt en dat ze niet opkomen voor hun eigen rechten. Een jongerenmedewerker uit het publiek was het niet eens met de stelling en gaf als voorbeeld dit debat. Hier kregen de jongeren ook een kans om hun mening te delen en te ontwikkelen. Verder gaf hij aan dat de politie op zoek is naar diversiteit, maar dergelijke kansen worden vaak niet gegrepen door de jongeren met een migratieachtergrond. Het debat ging verder met deelnemers en toeschouwers die verbaasd waren dat zoveel jongere allochtonen accepteren dat zulke fenomenen voorkomen en dat ze niet opkomen voor hun rechten als Nederlandse staatsburgers. Veranderingen die voor een revolutie kunnen zorgen zullen alleen doorgevoerd worden als de grote groep jongeren gaat protesteren en laat zien dat ze er niet mee eens zijn was de reactie van vele aanwezige. Ook met deze stelling was het prettig geweest als er meer tijd voor was vrij gemaakt, want de deelnemers waren inmiddels in hun comfortzone na zoveel mooie discussies.
De discussies namen een andere wending door het onderwerp abortus. Hoort het afgeschaft te worden in Nederland? De parallel met de doodstraf stelling werd getrokken. Er werd verweten dat de sprekers bij de doodstraf vonden dat het niet van dit tijdperk was om mensen de doodstraf op te leggen, terwijl ze wel vonden dat abortus een recht is van de vrouw. Daarmee werd bedoeld dat abortus ook een vorm van moord is. Ook bij deze stelling kon je merken dat veel deelnemers dachten en van mening waren dat het mes aan twee kanten snijdt. Een vrouw die bijvoorbeeld verkracht is zou het recht moeten hebben om een eventuele baby op komst uit haar leven te weigeren. De baby zou dan een herinnering zijn voor de traumatische gebeurtenissen uit het verleden. Veel jongeren waren het eens met deze mening. Ook bij deze stelling waren veel deelnemers het eens dat bepaalde concessies gemaakt moesten worden. ‘abortus’ zelf niet erg populair onder de deelnemers, maar het recht van de vrouw om zelf te beslissen dient gewaarborgd te worden. ‘’Ook externe factoren zoals de betrokkenheid van de vader speelt mee, vind ik’’ gaf een jongedame aan. De laatste spreker vond dat er altijd naar het individu gekeken moet worden en dat je niet met een algemene wet voor iedereen kan bepalen of ze wel of niet abortus mogen plegen.
De laatste stelling waarmee deze intensieve debatavond werd afgesloten ging over het bestaan van jeugdloon en of het afgeschaft hoort te worden. De laatste wetswijziging zorgde er namelijk voor dat jeugdloon alleen nog maar geldt voor jongeren tot en met 21 jaar. Voorheen was dat tot en met 23 jaar. Veel deelnemers gingen een stapje verder en vonden 18 jaar een gepaste leeftijd waar jeugdloon voor geldt. De redenen daarvan waren dat de meeste jongeren vanaf 18 jaar beslissingen moeten nemen zoals: studiegeld lenen, zorgverzekering betalen en een huis of kamer huren. de minpunten van het leven waren volgens hem vanaf 18 jaar hetzelfde als een volwassen persoon. De volgende spreker predikte voor een systeem waarbij vaste lasten betalen voor niemand een probleem is. ‘’Voor je CAO ga je sowieso al tot je oude dag knokken. Dan is het alleen maar terecht dat je vanaf je 18e als een volwassene wordt behandeld’’ was de slotzin van dit debat.
De voorzitters bedankten iedereen die aanwezig waren en gaf aan dat de jury in overleg gaat om een winnaar uit te kiezen. De winnaar was uiteindelijk een jongen van het JTTA. De beslissing was unaniem en zo kwam er een einde aan een enorm geslaagde debatavond in het gemeentehuis van Arnhem.
Verslag: Redactie Jongin Arnhem
Tags : debat Arnhem, jongeren debat Arnhem, jongeren politiek Arnhem
