Een zeer geslaagde en indrukwekkende samenwerking tussen Oostpool en Introdans; deze woorden doen de ontzettend mooie voorstelling Giselle nog tekort. De oorspronkelijke balletklassieker van Perrot is bewerkt tot een hedendaags romantisch verhaal over een tienermeisje genaamd Giselle en haar verscheurde hart.
Het oorspronkelijke verhaal ging in 1841 in première. Een eenvoudige boerenmeisje, Giselle, wordt verliefd op de adellijke Albrecht die zich voordoet als een knecht. Wanneer Giselle erachter komt dat de ware Albrecht al verloofd is met de dochter van de hertog breekt haar hart en sterft ze van verdriet. Ze komt in de wereld van de Willi’s terecht; gebroken vrouwen die wraak nemen op de mannen die hen pijn hebben gedaan door ze te laten dansen tot ze dood neervallen. Wanneer ook Albrecht naar de Willi’s wordt geroepen, komt Giselle tussen beiden en redt ze hem, ondanks haar verdriet.
Tijdens het hedendaagse stuk worden sfeer en gevoel prachtig weergegeven door de indrukwekkende dans van Karin Lambrechtse die gedurende het stuk niet van Giselle (Ellie de Lange) haar zijde afwijkt. De gevoelige zang, gezongen door studenten van ArtEZ onder begeleiding van Paul Rittel, passen perfect bij het stuk. Dialogen wisselen zich af van goed geschreven monologen. Uit de eerste monoloog waarmee het stuk begint – de proloog – wordt duidelijk hoe ontzettend verliefd Giselle is, zoals alleen een tienermeisje dat kan zijn. Ze lijkt zichzelf totaal te verliezen aan Albrecht, wiens rol met glans wordt gespeeld door Abel Enklaar.
Het decor wordt gedurende het stuk heel minimalistisch gehouden. Waar de spelers zich bevinden wordt mooi neergezet door een hechte groep dansers die het hele stuk dicht bij elkaar blijven en dus eigenlijk fungeren als levend decor. Ook wordt er een leuke knipoog gegeven naar het huidige drinkgedrag van tieners en jongeren doordat een vriendinnetje van Giselle teveel drinkt en moet overgeven. De wc’s zijn boompjes en wanneer Giselle overgeeft doet ze dit in een zeer surrealistische lichaamshouding. De drankjes die ze drinken op het feest worden vertaald in het eten van fruit en zo zijn er nog meer kleine, humoristische dingetjes toegevoegd.
Wanneer Giselle eenmaal in de wereld van de Willi’s komt wordt het decor ook op een prachtige manier omgewisseld. Mooie witte doeken op de grond lijken voor wolken te staan en de humoristische monoloog van Myrtha, de leidster van de Willi’s, geven het tienerliefdesdrama een luchtig karakter. Het publiek barst meerdere malen in lachen uit door de ontzettend zwartgallige, bitterzoete kijk van Myrtha op mannen. Ze is enkel berust op wraak en kan het dan ook niet uitstaan wanneer Giselle weigert om wraak te nemen op Albrecht.
Reacties vanuit het publiek waren lovend; ‘Ontzettend sterke woordkeuze en goede humor’. Meerdere bezoekers vonden het de moeite waard om het stuk nog eens te bezoeken. Ook de zang en dans kwamen meer dan positief naar voren; ‘Het voegde echt iets toe. Het bleef boeiend en de zang leek wel een mooie golf van prachtige stemmen’. Ook het acteerwerk van de jongeren werd als zeer indrukwekkend ervaren.
Samenvattend; een ontzettend goed stuk.
Premièrefoto’s en recensie: Minne Dekker
Scènefoto’s: Sanne Peper
Afterparty Première
Bekijk de losse foto’s op Facebook.
