Terugblik: Pop & Go Festival – Theater aan de Rijn

Geplaatst op 21 maart 2014 Door In Recensies, Talent uit Arnhem, Talenten, Uitgaan

Op zaterdag 15 maart kwamen wij ruim voor de voorstellingen binnen bij Theater aan de Rijn dat voor het Pop & Go festival was omgetoverd naar een onvermijdelijke PopupKlup sfeer. De bekende stoelen, Perzische tapijten en de oude hometrainer fiets. Ook een Photoboot met mogelijkheid tot verkleden was aanwezig. Kortom; genoeg ingrediënten voor een gezellige en ontspannende avond.

popngo1

Het Pop & Go festival is een verzameling van kleinkunst in de vorm van een carrousel. In alle ruimtes van het  Theater aan de Rijn vonden korte voorstellingen en performances plaats. Iedere voorstelling had een eigen kleur en de route naar elke voorstelling was op de vloer te vinden.

popngo2

Dit originele theater is mogelijk gemaakt door een samenwerking van vijf jonge schrijvers (Creative Writing, ArtEZ), vijf nieuwe regisseurs (Toneelschool, Amsterdam) en zeven jonge acteurs (Toneelschool ArtEZ). Het sleutelwoord van alle vijf de voorstellingen was toekomstbeeld. Hieronder een schets van drie van de vijf voorstellingen.

Ik heb het goed gedaan
Tekst: Simone Atangana Bekono
Regie: Merel Smitt
Spel: Anne-Chris Schulting

Ondanks dat deze voorstelling plaatsvond in de kleine kleedkamer van het Theater aan de Rijn was deze voorstelling indrukwekkend; bizar zelfs. Een jonge vrouw, midden tussen huishoudelijke apparaten, zoals een strijkplank, een droger en een wasmachine. Na deze voorstelling zal ik nooit meer het typerende geluid van een droger kunnen horen zoals het tijdens de voorstelling gepresenteerd werd: onheilspellend.
‘Ik heb het goed gedaan…’ zegt ze, terwijl ze het publiek recht aan kijkt zonder enig greintje angst. Er volgt een korte monoloog waaruit snel blijkt dat ze neurotisch is, op het psychopathische af. Daarna stoot ze drie keer hard met haar hoofd op de strijkplank. Haar zwarte pruik zakt af en het wordt griezelig. Weer: ‘Ik heb het goed gedaan..’. Maar als we zo naar haar kijken, heeft ze het als jonge vrouw, omringd door haar huishoudelijke apparaten en psychopathische geest, eigenlijk helemaal niet zo goed gedaan…

Aas
Tekst: Eva Thielen
Regie: Eline Arbo
Spel: Ruta van Hoof en Laurens van Lottum

Bij binnenkomst liggen er twee jonge mensen onder een bankje. Ze kijken naar hoe het publiek binnenkomt en gaat zitten. Wanneer iedereen zit, kijken ze elkaar aan. ‘Ja, iedereen is weg’, en ze komen onder het bankje vandaan. Al snel is duidelijk dat ze verliefd zijn maar zich nog geen raad weten met het overweldigende verlangen. ‘Bewijs dat je van me houdt’ zegt ze. Hij vertelt een geheim dat niemand weet: hij heeft kieuwen. Hij loopt naar een meer om haar te bewijzen hoe lang hij onder water kan blijven maar zij wil dat hij bij haar blijft. Ze schreeuwt wanhopig haar grootste geheim: ‘Ik ben een regenworm, krioelend door de aarde!’. Op het eind van deze ontzettend goed geacteerde voorstelling is zij vrijwillig zijn aas. Voor de liefde.

Twee
Tekst: Robert van Laar
Regie: Espen Hjort
Spel: Fleur Voorn en Rozanne de Bont

Je kent het wel; wanneer je bij een voorstelling naar binnen komt en je de zaal in kijkt. Je treft een bizar schouwspel aan en je bent verrukt om te weten wat er gaat gebeuren. Zo liepen wij ook de zolder op van het Theater aan de Rijn alwaar we twee typisch nette huisvrouwen aantroffen. Haren in een knot en een ouderwetse rok, afgemaakt met een schort. Ze staan naast elkaar en dansen stijf en robotachtig op eigenaardige muziek. In tegenstelling met de andere voorstellingen heeft dit wat meer weg van mime: in het begin wordt er met weinig tekst heel veel verteld. Het blijkt dat de ene vrouw een zelfgemaakte kloon is van de ander. Maar dan: ‘Ze weten dat je hier bent! Verstop je!’. Wanneer het gevaar is geweken blijkt dat Antoinette haar Antoinette toch niet zo geprogrammeerd heeft als ze had gewild; ze krijgt een eigen wil. Langzaam bewegen ze zich weer naar de beginpositie en wordt het publiek in de war gebracht: wie heeft nu eigenlijk wie gekloond? Het lijkt een komische voorstelling met een diepe gelaagdheid naar de actualiteit van de wetenschap en politieke discussies.

 

 Foto’s en tekst: Minne Dekker

Tags : ,