Hoe is het om als jongere met een beperking te leven? Zijn er dingen die anders of juist hetzelfde zijn? Om dit uit te zoeken hebben we Stephan geïnterviewd. Stephan is 23 jaar en heeft een spierziekte. Door deze aandoening zit hij in een elektrische rolstoel. We schoven bij hem aan tafel in zijn appartement op het Dorp.
Stephan, je woont nu op het Dorp maar kom je ook uit Arnhem?
Oorspronkelijk kom ik niet uit Arnhem maar uit Deventer. Indertijd ben ik hier terecht gekomen vanwege mijn middelbare school, Mariëndael, die hier in Arnhem zit. Daar bieden ze voortgezet speciaal onderwijs aan. Ik heb eerst een tijdje op de HWL, een woonvorm voor schoolgaande jongeren met een beperking, gewoond. Nu woon ik op het dorp.
Mariëndael is dus een school voor speciaal onderwijs. Kun je vertellen hoe de school omging met de leerlingen?
Op zich heb ik niet echt speciale aandacht of aanpassingen nodig gehad, eigenlijk alleen een laptop omdat ik niet lang kan schrijven. Wat wel jammer was is dat ze op Mariëndael de jongeren niet echt stimuleerden om eruit te halen wat erin zit, dus een opleiding te volgen of te gaan werken. Veel van mijn schoolgenoten zijn op die manier in activiteitencentra beland. Dat is ontzettend zonde.
Jij hebt wel een baan kunnen vinden. Hoe is dat gegaan?
Een job-coach heeft me geholpen om een baan te vinden, dat ging toen via het UWV. Dat was best wel snel geregeld eigenlijk. Ik werk inmiddels al vijf jaar bij het Arentheem College. Mijn werkgever is eigenlijk heel positief! We hebben sinds kort een nieuwe directie, die vonden het wel even wennen, maar wel goed dat ze zo toch iemand aan het werk te krijgen. Omdat ik wel gedeeltelijk arbeidsongeschikt ben krijg ik voor de helft loon en voor de helft nog mijn wajong-uitkering.
Wat doe je verder naast je baan? Hobby’s? Uitgaan?
Ik vind het leuk om veel met computers te doen, beetje websites maken, of een filmpje kijken. Verder ga ik met vrienden nog wel eens weg of stappen.
Eigenlijk gewoon de normale dingen dus! Heb je wel eens het idee dat je door je beperking dingen niet kon doen die anderen wel konden?
Dat valt best wel mee. Soms moet je iets meer regelen, zoals een taxi als je ergens heen wilt, maar tegenwoordig zijn de stadsbussen ook goed aangepast en helpen ze je ook als je met de trein wilt. In de omgeving Arnhem/Nijmegen kun je je heel makkelijk redden. Ondanks dat je in een rolstoel zit kun je dus toch veel dingen doen zoals naar de bioscoop, uit eten, naar de stad of zelfs een keer naar Amsterdam, ofzo.. Eigenlijk alle normale dingen wel. Sporten ook!
Wat voor sport doe je dan?
Ik rolstoelhockey bijvoorbeeld al vanaf mijn 9e. Ik heb eerst in Zwolle gespeeld, in een soort schoolteam, nu speel ik in Arnhem bij de Meyra ISVA. De ISVA is een organisatie voor mensen met een beperking die toch willen sporten. Wij zijn een afdeling waar veel lichamelijke handicaps voorkomen, de andere sporten zijn vooral voor mensen met een geestelijke of meervoudige beperkingen. Ik speel in de overgangsklasse, dat is de één na hoogste klasse en waarschijnlijk promoveren we volgend jaar naar de hoofdklasse. Om te hockeyen gebruik ik een stick die aan mijn rolstoel vast zit.
En als je Arnhem ingaat, kun je dan overal in?
In de winkels is het wel heel goed geregeld, maar met uitgaan echt niet. Als het heel erg druk is sturen ze me nog wel eens weg vanwege de veiligheid of ze hebben een hoge drempel of het is een kelder.. Ik zou echt graag willen dat ze bij dat soort plekken dan regelen dat je toch naar binnen kunt, dat ze een oprijplaat hebben, ofzo. Zelf komen ze niet op het idee om dat probleem op te lossen, maar sturen ze je weg met het advies om de volgende keer eerder te komen. Dat is zo ontzettend jammer, want ik wil ook gewoon op een moment dat het mij uitkomt daarheen gaan.
Dus dan wordt je anders behandeld alleen omdat je in een rolstoel zit. Heb je daar vaak last van, dat mensen je bijvoorbeeld vreemd aankijken?
Nou verschillend, sommige mensen kijken je echt heel raar aan van ‘wat doe jij hier’. Maar er zijn ook mensen die je gewoon normaal behandelen, dat is bij mij denk ik wel iets meer omdat ik wel eens leerlingen van mijn school in de stad tegen kom – die zijn het wel gewend.
Denk je dat er dan meer voorlichting op scholen gegeven moet worden over mensen met een handicap?
Ja. Ik weet dat de Gehandicaptenraad wel eens voorlichting op scholen geeft. Dat mag van mij wel meer gebeuren, vooral in het voortgezet onderwijs. Op de school waar ik werk hoeven ze niemand van buitenaf te vragen, ze vragen mij wel eens of ik bijvoorbeeld iets over de zorgstaat wil vertellen en dan mogen de leerlingen vragen stellen.
Wat vind je dan van de zorgstaat?
In Nederland is het eigenlijk heel goed geregeld, zeker in vergelijking met andere landen. Als je een rolstoel nodig hebt dan krijg je hem wel. In het buitenland moet je ze vaak zelf kopen. De uitkeringen zijn ook wel goed geregeld, maar ze mogen werken wel meer stimuleren.
Wel vind ik dat mensen met een beperking veel te veel bij elkaar gezet worden zoals bijvoorbeeld op de speciale scholen. Daardoor krijg je een veel groter stempel op die groep gedrukt, terwijl als gehandicapten naar een normale school gaan leren mensen veel sneller dat we gewoon normaal zijn.
Maar zitten jullie op het Dorp niet ook een beetje bij elkaar?
Ja, dat is een van de redenen dat ik hier uiteindelijk weg wil. Mijn vriendin en ik willen uiteindelijk naar een Fokus-woning. Daar woon je helemaal zelfstandig in een huurhuis en komen ze alleen maar zorg leveren. Die mensen bemoeien zich niet met je leven maar zijn er echt alleen om je te helpen op het moment dat jij wil dat je geholpen wordt.
Je vriendin?
Ja. Ik woon samen met mijn vriendin, gewoon normaal, eigenlijk. Vaak denken mensen heel anders over gehandicapten met een relatie dan het daadwerkelijk is. Wat dat betreft vind ik bijvoorbeeld die tv-programma’s van Je zal het maar hebben ook echt heel goed. Zo zien mensen dat mensen met een beperking eigenlijk gewoon heel normaal zijn!
Tekst: Maranke
Tags : beperking arnhem, ehockey, rolstoelhockey, rolstoelhockey Arnhem, sporten handicap Arnhem
