Holly Bournes debuutroman, Soulmates, verscheen dit najaar in Nederland. Een dikke pil, maar wel eentje waar je doorheen vliégt. Zoek je nog een leuk kerstcadeau? Dit boek is perfect voor een donkere winteravond, heerlijk onder een dekentje met je boek op de bank. Het verhaal is romantisch maar ook sarcastisch en heftig. Genoeg aanleiding dus om Holly eens flink aan de tand te voelen over haar inspiratie en haar uitgebreide vooronderzoek naar de wetenschap achter de liefde!
Kun je me wat vertellen over hoe je op het idee bent gekomen voor Soulmates? Had je het complete verhaal al in je hoofd toen je begon met schrijven, of bedacht je het tijdens het schrijven?
Toen ik Soulmates begon te schrijven had ik alleen een vaag idee van wat ik aan het doen was, en van wat er zou gaan gebeuren. Ik wist dat ik wilde spelen met romantische clichés en onze verwachtingen van liefdesverhalen, maar al snel ging het verhaal een eigen leven leiden en kon ik me er alleen maar aan vastklampen en meeliften op het avontuur. Het einde, en ik weet dat het eind nogal controversieel is, stond al wel van begin af aan vast. Ik wist hoe het verhaal zou aflopen, voor ik de rest van het verhaal kende.
Lijk je zelf op Poppy, Noah of één van de andere personages? Met wie van hen kun je je het meest identificeren?
Mensen die me goed kennen zeggen dat ik nogal op Poppy lijk, dus daar zal wel iets van waarheid in zitten. Ik denk wel dat ze een stuk pittiger is dan ik op haar leeftijd. Ik kan me vinden in haar cynisme, en ben dol op haar donkere, droge humor. Mijn favoriete personages zijn Lizzie en Frank. Ik denk dat dat komt omdat ik met hen wat meer plezier kon hebben, ze hadden niet zoveel problemen als Poppy en Noah.
Wilde je altijd al schrijfster worden?
Altijd – maar het is net zo als astronaut of professioneel voetballer willen worden. Je denkt nooit dat jij het zult zijn die uiteindelijk die droombaan zal hebben. Engels was het enige vak dat ik leuk vond op school, dus koos ik voor journalisme. Ik wist dat dit de beste route zou zijn om mijn droom waar te maken, mocht ik ooit de kans krijgen…
Hoe bedenk je de namen voor je personages? Is dat moeilijk? Bedenk je de namen wanneer je begint met schrijven, of vind je de namen pas wanneer je er helemaal uit bent hoe een personage is? Heb je tijdens het schijven wel eens de naam van een personage veranderd?
Ik ben heel, héél erg lui als het aankomt op de namen van mijn personages. Ik ken een hoop schrijvers die weken twijfelen over een naam, maar ik heb altijd het gevoel dat ik de namen van de personages kén of niet. Ik wist gewoon dat Poppy en Noah Poppy en Noah moesten heten, maar ik had niet datzelfde zekere gevoel bij andere personages. Hen gaf ik zomaar een naam.
Eén van de gevolgen van mijn laksheid was dat sommige personages in de band Growing Pains tactisch zijn herdoopt door mijn Engelse uitgever. Mijn redacteur had me een briefje gestuurd: ‘Holly, ik denk niet dat 17-jarigen tegenwoordig nog Keith heten’.
Toen je het boek wilde laten uitgeven, duurde het toen lang voor je een uitgever vond die interesse had in je werk, of ging het gemakkelijk?
Het was verontrustend makkelijk… ik wacht nog steeds op het moment dat iedereen zegt ‘gotcha, het is allemaal een grap!’. De eerste literaire agent die ikSoulmates toestuurde bood direct aan me te vertegenwoordigen. Ik kreeg wel een aantal afwijzingen toen we samen op zoek gingen naar een uitgever. Een hoop van hen hadden moeite met het einde, omdat dat niet de conventies volgt en daarom wat gewaagd is. Maar de uitgevers die het boek hebben aangekocht begrijpen helemaal wat ik met mijn boek probeer te doen, en daarvoor ben ik heel dankbaar.
Heb je zelf ooit zo’n intense liefde ervaren als Poppy en Noah? (negeer deze maar als het een ongepaste vraag is!)
Ha! Ik heb in mijn leven het geluk gehad om liefde te kennen – om liefde te vinden, hier en daar, die me doet begrijpen wat de songteksten van liefdesliedjes beschrijven. Ik denk dat Eerste Liefde de krachtigste liefde is die er bestaat – liefde zonder de emotionele bagage van eerdere relaties die niet werkten. Het was de intense, naïeve schoonheid van eerste liefde die ik wilde onderzoeken inSoulmates – maar ook de intense pijn wanneer deze eerste liefde eindigt en je weet dat de dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn.
Heb je vooronderzoek gedaan toen je dit boek ging schrijven(bijvoorbeeld over paniekaanvallen)?
Ik heb een aantal maanden onderzoek gedaan naar liefde en de wetenschap achter liefde, om de twist in het plot van Soulmates geloofwaardig te maken. We zien liefde altijd als een creatief iets, iets ongrijpbaars – maar twee mensen die verliefd worden, dat is eigenlijk een heel wetenschappelijk proces. Dus las ik boeken en psychologische studies en keek ik naar een hoop TED talks, allemaal over de liefde. Het was zó fascinerend. En als gevolg van al mijn onderzoek is alle wetenschap in Soulmates best-wel-accuraat.
De psychologische kant, zoals Poppy’s paniekaanvallen, is iets waarnaar ik maar weinig onderzoek hoefde te doen omdat het onderdeel is van mijn andere baan. Ik werk voor een vrijwilligersorganisatie voor jongeren, en help dagelijks jongeren met mentale problemen.
Wat zou jij kiezen, wanneer je moest kiezen tussen samenzijn met je soulmate terwijl de wereld vergaat, of de wereld redden en zo de liefde van je leven verliezen?
De wereld redden, zeker weten!? Mensen van over de hele wereld brengen dagelijks enorme offers en verliezen geliefden om te doen wat het beste is voor de wereld. Ik denk graag dat ik hetzelfde zou doen. Plus: waar zouden mijn soulmate en ik moeten flikflooien wanneer de wereld verging? Alle groene weides en romantische restaurants zouden tot as zijn vergaan. Geen goede sfeer voor een huwelijksreis, dat kan ik je wel vertellen!
Door: Saskia Kalter – moetjelezen.nu
