Een jongen ontmoet een meisje. Het meisje wordt verliefd, de jongen lijkt dat ook te zijn. Ze verliezen zich in de liefde en elkaar, maar niet zonder gevolgen. Het meisje raakt zwanger, de jongen verdwijnt.
Een klassiek verhaal, dat al op vele manieren is verteld. Wat anders is aan ‘Ik ben Raaf’, is dat de jongen niet geheel uit beeld verdwijnt. Vanaf een soort zijlijn lijkt hij zichzelf te verdedigen, te verklaren wie hij is. Zijn zelfvertrouwen slaat al snel door en arrogantie wordt een betere benaming. De uitgebreide beschrijvingen die hij geeft van de manier waarop een meisje het best benaderd kan worden, worden steeds ergerlijker en zorgen af en toe voor rechtopstaande nekharen:
‘Het aantrekkelijkst ben ik als ik samen met een meisje ben. Dan heeft ieder ander meisje dat me tegenkomt interesse. Als ik met mijn meisje over straat loop, komt er altijd een ander meisje voorbij. En ze kijkt in mijn ogen en naar mijn meisje. Ze kan dan twee dingen denken: ik ben mooier, dus ik moet zijn hand vasthouden, of: was ik maar mooier, dan mocht ik zijn hand vasthouden. Het lijkt te eenvoudig, en dat is het ook.’
Terwijl Marieke begint te wennen aan het idee een baby te krijgen en een voorzichtige band opbouwt met haar ongeboren kind (‘Zou je het stampen vannacht eventjes kunnen laten? Ik heb morgen een toets van Frans. (…) Vanavond was heerlijk, jij en ik samen in bad. Je was net zo ontspannen als ik’), heeft ze al tijden niets van Raaf gehoord. Hoewel de twee een stel waren, weet ze bijna niets van hem.
Ondertussen blijft Raafs zelfbewustzijn verbazingwekkend: hij weet hoe hij is en schaamt zich er totaal niet voor. Hij lijkt een jongen van principes, al zijn het dan dubieuze principes. Maar steeds meer spreekt Raaf zichzelf tegen, en raakt verstrikt in het web van zijn zogenaamde zekerheden. Langzaam maar zeker brokkelt zijn stoere façade af. Hier geen standaard zware jongen die zijn hielen licht wanneer het meisje zwanger blijkt te zijn, maar een jongen met een klein hartje dat zich geen raad meer weet wanneer al zijn zekerheden lijken te verdwijnen.
Het schrijversduo Iny Driessen en Thomas Goyvaerts heeft met Raaf een verhaalpersoon neergezet dat weet te ergeren, te frustreren, maar ook te intrigeren. Zijn vreemde en vastomlijnde opvattingen over vrouwen doen een negatief verleden vermoeden, maar voor de lezer blijft het gissen. Marieke, die door het sterke karakter van Raaf af en toe overschaduwd dreigt te worden, is een meisje met een goed hart, dat nooit iemand kwaad zou willen doen. De liefdevolle relatie die ze heeft met haar verstandelijk gehandicapte tweelingzusje, illustreert dit op overtuigende wijze. Samen vormen de twee een opmerkelijk stel, dat laat zien dat achter ieder standaardthema een heel nieuw en ander verhaal kan schuilen.
Taal: Nederlands Uitgeverij Lannoo
2007 ISBN 978 90 209 7045 6
Tags : Ik ben Raaf, Ik Ben Raaf boekverslag, Iny Driessen, Iny Driessen Thomas Goyvaerts Ik ben Raaf recensie, Thomas Goyvaerts
