De van oorsprong uit Ede afkomstige Vincent William (22) kwam al op vrij jonge leeftijd in aanraking met graffiti. Binnen enkele jaren tijd maakte hij de stap van illegaal muurtjes pakken naar het inzetten van allerhande street art als creatief middel binnen sociale projecten en evenementen. We spraken hem in jongerencentrum Willemeen in Arnhem.
Hoe ben je in aanraking gekomen met graffiti en street art?
“Vanuit de trein zag ik vroeger al die kleurrijke graffiti langs het spoor. Toen wist ik het meteen: dat wil ik ook. Met een paar goedkope spuitbussen van de Action zette ik samen met een vriend als veertienjarige ’toy’ mijn eerste druipende ‘pieces’ op allerlei plekken in mijn geboorteplaats. Graffiti spuiten leer je alleen door het veel te doen, dus ik was toen al veel buiten te vinden. Je krijgt er ook best een kick van, vooral op die leeftijd. Nu kan ik er vooral mijn creativiteit in kwijt en helpt het om mijn gedachten te verzetten. Het is en blijft illegaal op de meeste plekken. Daarom moet je redelijk vlot te werk kunnen gaan. In het begin raakte ik vrij snel in paniek wanneer er iemand aan kwam als ik bezig was met spuitbussen, maar daar heb ik nu niet meer zo’n last van.
En nu voer je legaal allerlei street art projecten en workshops uit. Hoe is dat zo gekomen?
“Toen ik aan de HAN in Nijmegen studeerde vroeg een klasgenoot mij of ik niet eens een graffiti workshop wilde organiseren. Zoiets had ik nog nooit gedaan, dus ik twijfelde best wel of dat wel iets voor mij zou zijn. Die klasgenoot wist mij toch over te halen om het toch eens te proberen. Mijn eerste workshop verliep prima en ik merkte dat de jonge doelgroep aan wie ik de workshop gaf erg enthousiast was. Dit moet ik vaker gaan doen, dacht ik bij mezelf.
Zo ben ik eigenlijk gestart. Vanuit dat punt heb ik bijvoorbeeld mijn oude school benaderd met de vraag of zij interesse hadden in workshops. Zo begon het balletje steeds meer te rollen. Ik begon mij te beseffen dat er op dat vlak veel meer mogelijk is met graffiti en andere vormen van street art dan ik op voorhand dacht. Ondertussen verzorg ik graffiti en street art workshops voor onder andere bedrijfsuitjes en kinderfeestjes en voer ik ook projecten uit voor bijvoorbeeld gemeenten.”
Een piece van Vincent.
Zijn gemeenten en organisaties wel happig op graffiti projecten? Het wordt vaak gezien als vandalisme en gemeenten slaan flink wat geld stuk op het verwijderen van graffiti, stickers en dergelijke.
“Dat besef ik mij maar al te goed. Onlangs ben ik voor een stage bij Amsterdam Street Art naar het grootste street art evenement ter wereld geweest; Art Basel in Miami Beach. Dat was een enorm toffe ervaring, want daar liepen alle grote namen uit de internationale graffiti wereld rond. Wat mij daar verder opviel is dat er in een stad als Miami een hele andere mentaliteit heerst dan in de meeste Nederlandse steden wanneer het op street art aankomt. Daar maken lokale overheden zich juist sterk voor dergelijke kunstuitingen in de publieke ruimte.
Street art is internationaal echt een trend en in Nederland is die mentaliteit upcoming. Zo heeft de gemeente Heerlen een compleet beleid voor street art opgesteld. Die stad heeft tegenwoordig een uitgebreide collectie van zogenaamde ‘murals’, met name in het centrum. Ook in Eindhoven vinden er veel street art projecten plaats. Daar wordt bijvoorbeeld jaarlijks het street art evenement ‘Step in the Arena‘ georganiseerd en zijn er tal van zogenaamde vrijplaatsen voor graffiti in de stad. Sommige gemeenten zijn op dat gebied echt koplopers in Nederland. Zij zien meer in het goed faciliteren van straatkunst dan een oppressief beleid voeren. Zo heeft gemeente Nijmegen de afgelopen jaren juist meer vrijplaatsen voor graffiti toegekend en hier in Arnhem heb je daar bijvoorbeeld de Wall of Fame voor.
Bij graffiti denken veel mensen aan kliederige letters en tags en juist dat wordt vaak gezien als vandalisme. Dat snap ik best. Een mooie mural vindt men juist wel vaak een mooie toevoeging aan het straatbeeld. Die boodschap draag ik ook uit als ik contact opneem met een gemeente voor een project. Plekken die als het ware vernield zijn door spuitbussen knap ik juist weer op met een spuitbus. De praktijk leert mij dat plekken met mooie straatkunst een stuk minder snel worden ondergetagd, respect voor elkaars werk is namelijk een belangrijke factor binnen de scene. Toch stoor ik mijzelf niet aan tags, voor mij is het een teken dat de stad leeft. Tenslotte begint iedereen met een tag, het is een krabbel die vaak na verloop van tijd groeit tot grotere werken. Het is een ontwikkelingsproces dat je doormaakt als kunstenaar. Zonder tags geen murals.
Een voorbeeld van een tunnel die eerst constant werd ondergetagd en opnieuw werd overgeverfd door de gemeente, is de Bospoorttunnel in Ede. Toen wij in 2015 een graffiti jam organiseerden in deze tunnel, nodigden we straatkunstenaars uit om legaal los te gaan. Met meer dan 35 artiesten hebben we een 70 meter lange fiets- en wandeltunnel voorzien van kunstwerken. Die tunnel was enorm verpauperd en was ondergekalkt met allerlei zooi, van afbeeldingen van piemels tot hakenkruizen. Samen met een goede vriend van jongerencollectief Poppodium Ede is er contact gelegd met de gemeente om te kijken of die tunnel niet opgeknapt kon worden. Het duurde een flinke tijd voordat het plan door de gemeente werd goedgekeurd, maar zodra we de go hadden gingen we los. Binnen één dag waren de aanmeldingen vol en ondertussen is de tunnel voorzien van allerlei toffe street art. Bij een gemeente moet je met een goed verhaal binnenkomen , want de gemiddelde ambtenaar denkt bij graffiti inderdaad al snel aan vandalisme en torenhoge reinigingskosten. Voorheen meden mensen het tunneltje in Ede vanwege de nare sfeer die er hing, maar nu trekt het juist meer bekijks en ervaart men de tunnel als een stuk prettiger.”
De Bospoorttunnel in Ede voor en na de Graffiti Jam. Beeld: Leon Schut
Wat voor een street art projecten heb je nog meer uitgevoerd?
“Een mooi voorbeeld is het kunstproject #identity dat dit jaar plaatsvond in Nijmegen. Daar staat namelijk een AZC waar asielzoekers worden opgevangen. Om dat AZC staat een flink hek en dat vormt zowel een fysieke als sociale barrière. Buurtbewoners en asielzoekers kwamen weinig met elkaar in aanraking. De mensen uit de buurt hadden eigenlijk geen idee wat zich achter het hek afspeelde en vonden het lastig om contact te leggen met de bewoners van het AZC. De asielzoekers wilden zich op hun beurt ook graag laten zien en kennis maken met de Nederlandse cultuur. Toch voelden zij zich te onzeker om kennis te maken met Nederlanders, vooral vanwege de taalbarrière.
Na een brainstormsessie met de bewoners werd al snel duidelijk dat zij veel talenten hebben en deze op een creatieve manier wilden laten zien. Ik ben toen begonnen met ontwerpen en we hebben samen met asielzoekers en buurtbewoners met gekleurd lint het hek voorzien van street art. Waarom lint? Dat zag ik ook tijdens mijn trip naar Art Basel in Miami. Met lint werken is een stuk makkelijker dan graffiti spuiten. Binnen een paar uurtjes zaten de ontwerpen van de bewoners op het hek. Daarna lieten de bewoners van het AZC en uit de buurt samen hun eigen talenten zien. Er werd gekookt, samen muziek gemaakt en er werden spelletjes gespeeld. Buurtbewoners en asielzoekers waren enthousiast en werden geprikkeld om ook eens achter dat hek te kijken. Wat je merkt is dat die groep asielzoekers en buurtbewoners nu meer interactie met elkaar hebben zodra ze elkaar tegenkomen op straat. Zo zie je maar wat de sociaal-maatschappelijke kracht van street art kan zijn.”
Het hek rondom het AZC in Nijmegen. Beeld: Robin Munnich
Hoe zou je je eigen stijl omschrijven?
“Ik heb simpelweg geen vaste eigen stijl. In de loop der jaren heb ik van alles uitgeprobeerd, van graffiti tot het maken van space paintings. In mijn werk speelt kleur wel altijd een belangrijke rol. Ik hou ervan om te werken met veel kleurverloop en ik combineer graag verschillende stijlelementen met elkaar, zoals landschappen en strakke letters. Daar verwijst mijn artiestennaam ‘COMBO’ ook naar.”
Een combinatie van space painting en een landschap.
Waar ben je momenteel mee bezig?
“Ik woon zelf in een studentenhuis in Nijmegen. Onder dat huis loopt een soort van tunneltje waar best vaak jongeren hangen. Ik kan wel goed met die gasten opschieten, maar andere buurtbewoners vonden het toch niet zo prettig, terwijl ze nooit vervelend naar mij doen. Het zijn twee partijen die allebei gebruik maken van de openbare ruimte. Als artiest wil ik deze partijen door middel van kunst een spiegel voorhouden. Ik ben van plan om dat tunneltje te voorzien van wat keivrolijke murals. Momenteel ben ik bezig om ook de gemeente Nijmegen achter mijn plan te krijgen en dat kost simpelweg best wat tijd. Daarnaast help ik mee met het organiseren van een street art festival in Ede en ben ik een eigen website aan het ontwikkelen.”
Staat je agenda al vol met projecten of ben je nog op zoek naar leuke uitdagingen?
“Ik sta open voor allerlei leuke ideeën, hoe meer vrijheid hoe beter. Naast het geven van workshops kan ik ook bijvoorbeeld de aankleding van een festival of evenement verzorgen. Daarnaast mogen mensen mij ook altijd benaderen voor het maken van werk in opdracht, van muurschilderingen tot spacepaintings! Bedrijfsuitjes, kinderfeestjes; ik sta voor van alles open. Stuur mij gewoon een mailtje via info@combolution.com”
>> Combolution ART op Facebook
Tags : Combolution Art, graffiti, graffiti arnhem, graffiti Nijmegen, murals, spacepainting, Street Art, street art Arnhem, street art Nijmegen, Wall of Fame Arnhem
