Maak kennis met Gilles, de nieuwe columnist van Jongin Arnhem. Winnaar van Kunstbende Gelderland 2012 in de categorie Taal, acteur bij jongerenvoorstellingen van Toneelgroep Oostpool en eigenaar van een aparte naam.
What’s in a name?
Mijn naam veroorzaakt veel verwarring. Ik weet eigenlijk na achttien jaar nog steeds niet waarom mijn ouders me zo hebben genoemd. Vernoemd naar een heilige of een Franse filosoof, zoiets was hun reden. Niet wetende dat deze naam later flink wat problemen zou opleveren. Als je me alleen zou kennen door middel van Facebook zou je het uitspreken zoals je het schrijft. Logisch, maar wellicht ben je bekend met de ziekte genaamd Gilles de la Tourette. Op de manier hoe je die ziekte uitspreekt, zo spreek je mijn naam uit. Het gênante is dat ik mij soms in het uitgaansleven moet voorstellen aan mensen en dan moet zeggen dat je mijn naam uitspreekt zoals de ziekte waarbij mensen plots beginnen te vloeken en kunnen gaan slaan. ‘Hoe heet je?’ ‘Ken je die ziekte toevallig…’
Ik herinner me ook keren dat ik bij vriendjes speelde en dat die ouders ons dan riepen voor het eten. ‘George en Sjuul, we eten jus met gehaktballen.’ Wat moest ik dan als klein kind zeggen? ‘Sorry maar je spreekt mijn naam toch echt anders uit!’ Het hielp ook niet echt dat mijn vader bij voetbal vanaf de zijlijn riep: ‘Goed zo Gilleke! Je kan het! Juist Gilleke, dat zijn de goede ballen. Gillekke! Goeie bal!’
Mijn naam wordt ook wel eens uitgesproken met een u; Gillus. Of met een dj: Djiel. Dat soort vervormingen gaan bij mij door merg en been. Enfin, ik wil me even kort voorstellen. Ik ben dus Gilles, vernoemd naar een heilige, een Franse filosoof en je spreekt het uit zoals je de ziekte Gilles de la Tourette uitspreekt. De komende weken zal ik op Jongin Arnhem gaan schrijven over de hoofdstad van Gelderland. Een stad die mij steeds meer en meer gaat fascineren.
Ik ben in 2009 in Arnhem komen wonen nadat ik sinds mijn geboorte in Amsterdam heb gewoond. Amsterdam is voor mij een utopie. Een stad waar ik alles heb en waar ik in de toekomst graag weer ga wonen. Arnhem daarentegen is een soort vakantieresort waar ik nu al 3 jaar lang verblijf. Dat betekent niet dat ik de hele tijd niks doe en in een hangmat lig met een kokosnoot volgegoten met drank en een zonnebril op mijn neus.
Ik heb in Arnhem al deelgenomen aan evenementen en ik wil de stad helpen door een culturele bijdrage te leveren. Mijn interesses (theater, film, schrijven, moderne kunst en muziek) wil ik graag delen met de buitenwereld en dat kan in Arnhem uitstekend. Ik wil de straten door en door kennen. Ik wil over elke stoeptegel lopen. Ik zou elke bewoner de hand willen schudden. Ik neem een voorbeeld aan grote Amerikaanse schrijvers als Steinbeck en Kerouac die met iedereen die ze tegenkwamen een small chat hielden. Tegenwoordig vinden we zoiets als een kort gesprek met een onbekende al gauw ongemakkelijk. Maar om een dichter des vaderlands te worden en een legio aan teksten te schrijven moet je door die ongemakkelijkheid heen. Ongemakkelijk, zo is de wereld en dat is de manier hoe ik hem het beste kan beschrijven. Als het voorstellen van mijn naam al erg ongemakkelijk is, zullen mijn volgende stukken dan ook zo ongemakkelijk zijn? Veel leesplezier.
