Sonic bestaat al bijna 30 jaar. Rondom deze blauwe egel van Sega en ooit de grootste rivaal van Mario is in de loop der jaren een enorme mediafranchise ontstaan. Tijdens de hoogtijdagen van de Sega Megadrive was Sonic immens populair, maar toch heeft Sonic de evolutie van 2D naar 3D nooit succesvol weten te doorlopen, in tegenstelling tot Mario. De Sonic games werden naarmate de jaren verstreken steeds slechter. De verwachtingen voor de nieuwste Sonic film waren daarom niet bepaald hooggespannen. Toen de film werd aangekondigd hielp het dan ook niet mee dat de eerste trailer voor deze film dramatisch slecht was. Het verschrikkelijk lelijke design van Sonic veroorzaakte een storm van ophef onder de fans, waardoor Paramount Pictures uiteindelijk besloot om Sonic een complete make-over te geven. Nu rest dan ook de vraag: is deze Sonic film uiteindelijk een beetje een goede ode aan de franchise geworden?
Een eenzaam bestaan
De film speelt zich grotendeels af in het fictieve dorpje Green Hills, Montana, wat een knipoog is naar Green Hill Zone, het eerste level van de allereerste Sonic game. Sonic is naar dit dorpje gevlucht nadat de Echidnas (de rivalen van Sonic) zijn thuiswereld binnendrongen om Sonic te beroven van zijn superkracht. De egel wist zijn wereld te verlaten met behulp van de iconische gouden ringen die Sonic in deze film gebruikt om portalen te openen naar andere universums.
Ondertussen leeft Sonic al tien jaar in Green Hills, waar hij afgezonderd van de rest van de maatschappij woont. Hij is enorm eenzaam, soortgenoten om mee te praten heeft hij niet. Wat Sonic het liefst wil is een echte vriend hebben. Vriendschap is tevens ook het thema van deze film. Op een dag voelt Sonic zich zo eenzaam dat hij uit pure frustratie besluit keihard te gaan rennen, wat bij Sonic altijd gepaard gaat met flinke elektrische schokken. Ditmaal rent hij zo hard dat hij een elektromagnetische puls veroorzaakt die de stroomvoorziening in de complete Pacific Northwest laat uitvallen, met een onderzoek door de autoriteiten als gevolg. Die schakelen op hun beurt de hulp in van Dr. Robotnik a.k.a. Eggman, gespeeld door niemand minder dan Jim Carry. Dr. Robotnik weet te stroomuitval al snel te herleiden naar Sonic. Uiteraard wil de kwaadaardige Dr. Robotnik de schuilplaats van Sonic vinden, zodat hij hem als proefkonijn – of in dit geval proefegel – kan gaan gebruiken.
Wanneer Sonic erachter komt dat hij ontdekt is en net op het punt staat om naar een ander universum te reizen, wordt hij gevonden door politieagent Tom Wachowski, ook een inwoner van Green Hills. Tijdens deze gebeurtenis verliest Sonic zijn ringen in een portaal dat leidt naar San Francisco, waardoor Sonic vast komt te zitten op aarde, samen met politieagent Tom. Ondertussen zit Dr. Robotnik met zijn robots achter Sonic en Tom aan, die de ene na de andere aanval moeten zien te overleven…
Kinderlijk enthousiasme met een flinke dosis ADHD
Sonic’s personage is ingesproken door Ben Schwartz en zijn persoonlijkheid is in deze film heel anders dan dat je van de games gewend bent. Waar Sonic in de games heel stoer en zelfverzekerd overkomt, valt hij in deze film het best te omschrijven als een energiek kind dat de wereld aan het ontdekken is. Omdat Sonic tien jaar in isolatie heeft gewoond, maakt de bewoonde wereld veel indruk op hem. Ook kan hij geen minuut zijn snater houden. Hij blijft maar door en door praten op een ongelofelijk rap tempo. Zijn ADHD-achtige kinderlijke enthousiasme levert een hoop grappige momenten op en maakt hem leuk om naar te kijken, maar op sommige momenten ben je wel blij dat Sonic eindelijk zijn grote snufferd houdt.
Jim Carry tilt de film naar een hoger niveau
Hoewel Sonic en Tom leuk zijn om naar te kijken, is het Jim Carry als Dr. Robotnik die de film naar een hoger niveau tilt. Carry speelt een man die meer geeft om zijn robots dan om mensen. Door alle uitvindingen die hij heeft gedaan plaatst hij zichzelf maar al te graag op een voetstuk. Carry speelt deze rol met glans! Zijn cartooneske humor komt goed uit de verf en vergelijkingen met The Mask en Ace Ventura zijn dan ook snel gemaakt. De grappen die hij maakt en zijn manier van acteren zorgen ervoor dat je soms hardop zit te lachen. En ondanks dat dit voornamelijk een kinderfilm is, maakt hij hier en daar grappen die net op het randje zitten.
Supersnel visueel spektakel
De superkracht van Sonic – bizar snel kunnen rennen – wordt voornamelijk met elektrische visuele effecten in beeld gebracht. Deze effecten zijn mooi gemaakt, waarbij het gevoel van snelheid door het camerawerk in diverse scenes nog verder wordt versterkt. Zo wordt de enorm vlotte gameplay van de games goed vertaalt naar het witte doek. Ook de scenes waarin het robotleger van Dr. Robotnik salvo’s rakketten afvuurt op Sonic zijn voorzien van een flinke hoeveelheid visueel spektakel. Daarnaast zie je bepaalde scènes ook vanuit het perspectief van Sonic zelf. Wanneer Sonic goed op snelheid is staat de wereld om hem heen compleet stil en rent hij de tijd voorbij. Deze scènes zijn heel tof gemaakt én grappig om naar te kijken, want Sonic haalt allerlei leuke streken uit wanneer de tijd lijkt stil te staan. Paramount Pictures heeft hierbij wel een beetje afgekeken bij de scènes van Quicksilver uit de X-Men films, maar van één op één jatwerk is gelukkig geen sprake.
De collectieve kracht van een boze fanbase
De eerste trailer zorgde voor enorm veel ophef. Sonic zag er hierin uit als een misvormd stekelvarken met een paar chromosoompjes teveel. Het leek een beetje op de lelijke fan-art die je in veel memes voorbij ziet komen. De fanbase van Sonic voelde zich natuurlijk flink in het ootje genomen en deed grootschalig online beklag. De memes volgden elkaar in hoog tempo op en de fanbase kwam al snel zelf op de proppen met verbeterde designs voor Sonic. Paramount Pictures nam zich de kritiek ter harte en de animators trokken zich terug in hun animatiebunkers, waar Tyson Hesse (die in het verleden aan veel andere Sonic mediaproducten heeft gewerkt) ze bijstond om het redesign op correcte wijze door te voeren. Deze hele gewaarwording benadrukt de kracht en invloed die een fanbase vandaag de dag op mediaproducten kan uitoefenen.
Propvol referenties
Dat Sonic een flinke status en geschiedenis als popicoon heeft, hebben de makers van deze film op subtiele en minder subtiele wijze in de film verwerkt. De film bevat namelijk een flink aantal referenties naar andere beroemde franchises, waaronder Fast And Furious en Star Wars. Deze ‘easter eggs’ gaan zelfs door tot in de aftiteling en lopen uiteen van geluiden tot voorwerpen. Een zo’n referentie is bijvoorbeeld het feit dat Sonic een hekel heeft aan paddenstoelen, wat refereert naar de ‘console wars’ tussen Mario (Nintendo) en Sonic (Sega) in de jaren ’90.
Een trage tweede akte
In de tweede akte van de film kakt het tempo dan opeens flink in. De film verandert dan namelijk in een roadtrip movie, waarin Sonic en Tom naar San Francisco rijden, waarbij uiteraard ook wat tussenstops worden gemaakt. Wanneer ze bij een saloon stoppen worden alle clichés die je bij zo’n scene kunt verwachten uit de kast getrokken. De dansscène gaat over in de onvermijdelijke vechtpartij en zo passeren alle suffe clichés de revue, terwijl Tom en Sonic als personages dichter naar elkaar toe groeien. Deze akte is niet volledig ruk. Een van de laatste scènes binnen deze akte was wel heel sterk en bevat een spannende achtervolgingsscène tussen Sonic en Robotnik, maar over het algemeen maakte deze tweede akte erg weinig indruk.
Humoristische gameverfilming
Sonic the Hedgehog is, ondanks alle ophef en de zwakke tweede akte, een prima gameverfilming geworden. Fans van de franchise en liefhebbers van Jim Carry’s acteerwerk zullen zich er prima mee weten te vermaken, maar moeten hierbij wel in het achterhoofd houden dat ze te maken hebben met een film die zich richt op een wat jongere doelgroep. Heb je helemaal niets met Sonic of Jim, dan zou ik een bioscoopbezoek achterwege laten en wachten tot de film op Netflix verschijnt. Mocht je ‘m toch in de bios gaan kijken, vergeet dan niet om tijdens de aftiteling nog eventjes te blijven zitten voor een gave post-credits scène!
7/10 gouden ringen
Door: Maarten
Tags : filmrecensie Sonic the Hedgehog, Sonic the Hedgehog, Sonic the Hedgehog review
