Recensie: Blood Father

Geplaatst op 19 september 2016 Door In Recensies, Uitgaan

Blood Father vertelt het verhaal van John Link (Mel Gibson), een ex-gedetineerde en ex-alcoholist die ermee bezig is om zijn leven weer op de rit te krijgen. Hij zit in een AA traject en probeert zijn proeftijd netjes uit te zitten. Dit verandert wanneer hij gebeld wordt door zijn vermiste dochter, Lydia. Lydia (Erin Moriarty) zit diep in de problemen met een drugskartel. Na dit gehoord te hebben neemt het vaderinstinct het over en doet John Link er alles aan om zijn dochter te beschermen.

blood-father

Deze opzet van dit verhaal is weinig verrassend. Daarentegen weet Mel Gibson juist wel te verrassen, want zijn acteerwerk in Blood Father is echt uitmuntend. De eerste keer dat je John Link ziet wordt zijn verjaardag gevierd bij een AA groep. Hier worden al snel een paar dingen duidelijk. Mel Gibson geeft hier een van de beste acteerprestaties van zijn carrière, en misschien wel van dit jaar. Het is rauw en charismatisch. Het voelt als een ode aan Max Rockatansky uit Mad Max. John’s gedragswijze is gehavend en intens, maar ook compassievol en oprecht wanneer het op zijn dochter aankomt. Dit wordt natuurlijk in de hand gewerkt door de schrijvers Peter Craig en Andrea Berloff.

Helaas is het acteerwerk van de rest van de cast matig op zijn hoogst, want iedereen wordt volledig overschaduwd door Gibson. Dit is jammer want het plot van het verhaal leunt enorm op de vader-dochter relatie. Erin Moriarty lijkt eerder op een verdwaalde Disney actrice die eigenlijk naar de opnames van ‘Cody in the house’ op weg was. Misschien kwam dit doordat ze ook geen goede rol had om mee aan het werk te gaan. Haar karakter was tergend om naar te kijken, ze is de manifestatie van tienerdrama en hierdoor totaal ongeloofwaardig. Dit is erg storend aangezien ze een hoofdrol speelt; het is namelijk Lydia en John versus de rest. Over de rest van het acteerwerk valt niet echt veel te zeggen. Het is pragmatisch en goed genoeg om het verhaal verder te laten lopen zonder echt storend te zijn.

De desolaatheid van de beelden in de film dragen goed bij aan de sfeer van de film. Het vervallen trailerpark waar John woont, de woestijn, de lange wegen in het niets en het verlaten motel weerspiegelen allemaal het uitgeklede leven dat John Link leeft. Actiescènes worden op een realistische manier weergegeven en hebben het nodige “gewicht”. Het voelt impactvol en methodisch, de camera staat ook wat verder van de spelers af dan tegenwoordig de norm is. Hierdoor voelt Blood Father aan als een hedendaagse western.

Ik heb met plezier naar Blood Father gekeken. Het is geen Triple-A film maar zeker een prima actiedrama. Mel Gibson is de Atlas van deze film, hij eleveert de film naar een hoger niveau. Het probleem hierbij is dat het contrast tussen de acteerkwaliteiten van de spelers erg duidelijk wordt. Met andere woorden: Blood Father is een ruwe diamant. Kijk langs de foutjes heen en je hebt een actiedrama waar Mel Gibson in schittert.

Recensie: Cas

Tags : , , ,