Eli Eli is een verhaal dat geïnspireerd is op het boek Låt den rätte komma in ((internationaal bekend als Let the Right One In) van de schrijver John Ajvide Lindqvist. Het verhaal gaat over Oscar en Eli. Oscar is een buitenbeentje, hij is slecht in gym, intelligent, ziet er sullig uit en is een echte einzelgänger. Iedereen kijkt op hem neer en hij wordt dan ook altijd gepest. Eli reist van stad naar stad samen met een man die haar helpt om haar honger te stillen. Een honger die alleen gestild kan worden door mensenbloed. Oscar en Eli hebben beiden hun problemen en zijn beiden alleen. Totdat ze elkaar vinden en er een bijzondere verhouding ontstaat.
Toen ik naar de voorstelling van Eli Eli ging had ik nog geen idee wat ik moest verwachten. Ik had enkele geluiden gehoord die mij enorm nieuwsgierig maakten. Een stuk over vampiers dat niet afgezaagd is? Ik kan nu eerlijk zeggen dat de 40 jongeren die het fenomeen Eli Eli tot stand hebben gebracht mij totaal hebben verrast. Ondanks dat ik geen theaterfan ben heeft Eli Eli mij weten te boeien tot de laatste seconde.
Omdat Eli Eli zich in Zweden afspeelt is er vrij logischerwijs voor muziek van ABBA gekozen. Het contrast wat de muziek had met de boodschap van het stuk gaf een leuk effect en verzorgde de nodige droge humor. De bezetting van de band was onorthodox. Zo was er een beatboxer in plaats van een drummer. Deze beatboxer wist qua vaardigheden menig drummer te overtreffen. Blaasinstrumenten voerden vooral de boventoon gedurende de voorstelling. Alle nummers kwamen in ieder geval goed uit de verf. De volledig zuivere vocale partijen maakten het geheel af.
De personages in het stuk waren goed uitgewerkt. De jongeren gaven een goede indruk van het sociale milieu waarin het verhaal zich afspeelt en gaven vorm aan het leven van de personages. Er waren wel standaard types aanwezig zoals de pestkop, het stoertje en de hangerige vriendin van het stoertje. Normaal zou ik dit storend vinden; een beetje een highschool cliché. De personages gaven hun verleden echter niet weer waardoor het geheel enorm boeiend werd. Er was een duidelijke ontwikkeling te zien in het personage Oscar. Hoe hij opstond tegen zijn pestkoppen met de hulp van Eli en langzaam steeds zekerder van zichzelf werd. Bij Eli was de ontwikkeling gering. Dit was ook niet nodig omdat er een groot mysterie om Eli heen hing. Het hoogtepunt van dit stuk is toch wel de uitstekende vormgeving van Eli die vervolgens weer net zo uitstekend werd uitgevoerd.
Eli Eli, een stuk dat veel vragen bij de toeschouwer oproept en tevens een scherpe reflectie is van de post-9/11 maatschappij waarin de massa een grote angst heeft voor het individu. Een maatschappij waarin jongeren worstelen met hun overgang naar volwassenheid. Eli Eli is alles behalve een Twilight-gerelateerd vampierenverhaal en is overduidelijk het bezoeken waard.
Recensie: Olaf Kroon
Fotografie: Sanne Peper
Eli Eli is nog te zien van vrijdag 11 t/m zondag 13 mei 2012 in Huis Oostpool aan de Nieuwstraat 58. Reserveren van kaarten is mogelijk via www.toneelgroepoostpool.nl en (026) 445 96 25.
Tags : eli eli, Oostpool, toneelgroep oostpool
