Drieënhalf jaar geleden kwam de DC-film Suicide Squad uit, waarin een groep schurken als helden werden ingezet door de overheid. Hoewel de film er in alle trailers erg spannend en interessant uitzag, werd het kwalitatief gezien een enorme flop. Ondanks dat alle filmrecensenten de film met de grond gelijk maakten werd het wél een financieel succes, want Suicide Squad bracht maar liefst 746,8 miljoen dollar in het laatje. Met dollartekens in de ogen besloten Warner Brothers en DC om van een van de populairste karakters van Suicide Squad een nieuwe film te maken, namelijk ‘Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn’. Een hele mond vol, maar smaakt het ook ergens naar?
De zoektocht naar emancipatie
Birds of Prey speelt zich af na Suicide Squad. The Joker en Harley zijn al een tijdje uit elkaar, maar zodra Harley dit publiekelijk bekend maakt is de interesse van veel mensen gewekt om haar te vermoorden. Bovenaan die lijst staat maffiabaas Roman Sionis, ook bekend als Black Mask. Sionis wil naast het doden van Harley heel graag een diamant hebben die toegang geeft tot de bankrekening van de Bertenelli maffiafamilie. Nadat een van Black Mask’s handlangers de diamant gestolen heeft, wordt die toevallig gejat door een jonge zakkenroller genaamd Cassandra Cain. Harley weet dat Sionis op zoek is naar deze diamant en weet dat Cassandra Cain hem heeft gestolen. Ze belooft hem vervolgens de diamant te leveren om in ruil daarvoor haar leven te sparen. Maar aangezien Sionis toch al van plan was om Harley te vermoorden zet hij een prijs op het hoofd van de jonge zakkenroller in de hoop dat een ander haar en de diamant eerder te pakken krijgt en hij Harley alsnog kan vermoorden. Sinds ze is gebroken met The Joker is Harley op zoek naar emancipatie, wat ook refereert naar de subtitel van de film. Tijdens de film komt Harley erachter dat zij niet de enige is die hiernaar zoekt, want Black Canary (gespeeld door Jurnee Smollett-Bell), Huntress (gespeeld door Marry Elizabeth Winstead) en Renee Montoya (gespeeld door Rosie Perez) willen dit ook. Uiteindelijk komen al deze verhaallijnen samen en vormt dit viertal de Birds of Prey.
Een chaotische verhaalvertelling
Het verhaal van de film wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Harley Quinn. Vanaf het begin af aan wordt je al helemaal meegenomen in haar brein, waarbij ze regelmatig de vierde wand breekt. Hierdoor wordt de film ook regelmatig vergeleken met de blockbuster Deadpool. Maar waar Deadpool voorzien is van een goed volgbaar verhaal, gaat Birds of Prey echt de mist in. In de film wordt er namelijk zeer regelmatig naar het verleden gereisd om bijvoorbeeld een van de bijfiguren te introduceren en deze scènes duren soms wel een kwartier. Na zo’n scène wordt er weer naar het heden gereisd en daarna weer naar het verleden. Dit gebeurt dusdanig vaak dat het verhaal tijdens de eerste helft van de film soms lastig te volgen is. Een ander probleem dat de film creëert met deze manier van verhaalvertelling is dat het plot net iets te veel om Harley Quinn draait en de rest van de personages hierdoor te weinig aandacht krijgen.
Verkeerde titel
Door de enorme focus op Harley Quinn zou je bijna denken dat dit een standalone Harley Quinn film is, maar de titel doet anders vermoeden. En hoewel de titel refereert aan een super/antihelden team, komen de Birds of Prey eigenlijk pas aan het eind van de film samen, waardoor de meerderheid van deze personages erg onderontwikkeld blijft. Ze hadden de film dus beter ‘Harley Quin and the Birds of Prey’ kunnen noemen.
Kleurrijke explosies en keiharde trappen
Ondanks het verhaal hier en daar wat rommelig is zijn de meeste actiescènes ontzettend vet geschoten. Vooral de scènes op het politiebureau waarbij Harley allemaal agenten met een niet-dodelijke granaatwerper neerschiet komen goed uit de verf met het prachtige kleurenpalet dat hierbij van het scherm springt. Waar veel superheldenfilms sterk leunen op CGI, wordt deze techniek vooral op de achtergrond gebruikt. De focus ligt in deze film meer op martial arts dan op superkrachten. Ieder personage heeft een eigen vechtstijl, zo is Harley bijvoorbeeld heel acrobatisch en maakt ze veel gebruik van haar hamer en honkbalknuppel en is Black Canary weer heel goed in het uitdelen van keiharde kicks.
Weinig karakterontwikkeling
Margot Robbie is duidelijk de ster van de film in de rol van Harley Quinn. Ze speelt de rol op een hele drukke, chaotische manier met zo nu en dan de nodige grove humor die we natuurlijk van het personage gewend zijn. De scènes waarin ze de vierde wand breekt brengen regelmatig een glimlach op je gezicht. Ewan McGregor is ook heel erg goed als Roman ‘Black Mask’ Sionis. Hij speelt een volwassen maffiabaas die zich regelmatig heel onvolwassen gedraagt. Ook heeft hij een vreemde obsessie voor maskers en doet niets liever dan het afpellen van gezichten. De energieke manier waarop McGregor de rol speelt heeft een positieve invloed op de film, maar toch blijft zijn personage verder vrij eenzijdig. Zijn enige motivatie als schurk is namelijk het stelen van de diamant en het vermoorden van Harley Quinn en daar blijft het verder ook bij.
Jurnee Smollett-Bell speelt de rol van Dinah Lance a.k.a. Black Canary. Ze speelt een zangeres in de nachtclub van Sionis, die naast zingen ook een heel aardig potje kan vechten. Maar omdat ze het niet eens is met Black Masks manier van handelen sluit ze zich aan bij de Birds of Prey, waarbij ze vooral tijdens de vechtscènes schittert. Het is alleen jammer dat ook haar personage inhoudelijk heel weinig aandacht krijgt. Helemaal omdat Canary het enige personage in de film is die over superkrachten beschikt; ze kan namelijk keihard schreeuwen. De zogenaamde Canary Cry, bekend van de comics, zit uiteraard ook in de film. Maar doordat zij de enige is met superkrachten in deze verder ‘realistische’ film voelt het moment waarop ze daar gebruik van maakt een beetje apart en niet op z’n plaats.
Marry Elizabeth Winstead speelt de rol van Herlena Bertenelli a.k.a Huntress. Zij speelt een sociaal ongemakkelijke en enorm agressieve huurmoordenaar en is de laatste overlevende van de famillie Bertenelli, die jaren geleden compleet uitgemoord is door Sionis. Om deze reden wil zij wraak op Sionis en al zijn handlangers. Ze speelt haar rol wel aardig, maar haar personage wordt erg verwaarloosd en van de vier belangrijkste personages waar deze film om draait krijgt zij verreweg de minste screentime. Renee Montoya (Rosie Perez) speelt een politieagente bij de Gotham City Police Department. Haar credits worden vaak gestolen door haar mannelijke collega’s, waardoor ze besluit om zich ook aan te sluiten bij de Birds of Prey. Haar performance was niet slecht in de film, alleen past ze niet in het team. In tegenstelling tot Huntress, Black Canary en Harley is zij namelijk een gewone politieagente zonder bijzondere wapens of karaktereigenschappen. En dan is er nog Cassandra Cain, gespeeld door Ella Jay Basco, waar het plot van film omheen draait. Ze steelt met het grootste gemak in het bijzijn van tientallen omstanders, waardoor haar personage vrij ongeloofwaardig overkomt en je als kijker maar weinig bij haar personage voelt.
Chaotisch popcornvermaak
Birds of Prey is een redelijk vermakelijke actiefilm met een heel chaotisch verhaal. De actiescènes en de acteerprestaties van Margot Robbie en Ewan McGregor maken de film nog aardig om naar te kijken en zorgen ervoor dat ‘ie niet zo slecht is als Suicide Squad of Justice League, maar het niveau van Wonder Woman of Shazam haalt de film zeker niet. Kortom: popcornvermaak voor op een rustige zondagmiddag. Het is dan ook te hopen dat Warner Brothers beter werk af gaat leveren met Wonder Woman 1984, die op 4 juni uitgebracht gaat worden.
Tags : Birds of Prey review, Brds of Prey, filmrecensie Birds of Prey
