In 2013 wist de Achterhoekse-Arnhemse band Hippy Tree Friends Collective zich goed in de kijker te spelen in en rond Arnhem met optredens op onder andere Roof Garden, Park Open, De Paasconcerten en in The Stage. Onlangs nam de band in hun oude stamdiscotheek P8 in het Achterhoekse dorpje Terborg hun eerste complete album op ouderwetse tape op. De wens van het viertal om deze opname vervolgens op vinyl uit te brengen kwam al snel uit door het opzetten van een donatie-actie middels Dream or Donate. Binnen krap een maandje haalde HTFC het benodigde bedrag op. Hoog tijd om eens even bij te praten met de Hippy Tree Friends, bestaande uit Erik (zang/gitaar), Arnoud (drums), Jorik (gitaar) en Guus (Bas).
Foto: Robert Koekkoek
Hoe lang bestaan jullie al? En voor de mensen die jullie nog niet kennen; wat voor een muziek spelen jullie?
Erik: “We spelen al zo’n anderhalf jaar in deze formatie. Wij kenden elkaar allemaal al een stuk langer. In de Achterhoek is de bandscene qua rock-achtige bandjes best wel een ons-kent-ons aangelegenheid. Daarnaast waren we ook allemaal actief in andere bandjes waarmee we vaak de oefenruimte deelden. Zo is HTFC zo’n beetje ontstaan.”
Op de vraag wat voor een soort muziek de jongens spelen volgt een kakafonie van termen en genres. “Shoegaze indie space rock. Psychedelische grungegarage. Lofi postpunk.” Niks heen hokjesgeest of genrematige starheid dus. Invloeden putten de heren uit allerlei bands, van Dinosaur Jr. tot Modest Mouse, Warpaint en Build to Spill.
Hippy Tree Friends Collective. De naam doet eigenlijk een beetje vermoeden dat het om de bijna gelijknamige cartoon gaat waarin lieve bosdiertjes elkaar alle (on)denkbare gruwelen aandoen. Hoe zit het nu eigenlijk met jullie naam?
“Haha, het is echt een kutnaam hé? We hadden eerst helemaal geen bandnaam”, aldus Erik. De rest van de band beaamt unaniem dat het inderdaad een kutnaam is. “Op een gegeven moment passeerden er nog een paar andere slechte namen de revue. “Shag Shag en de Vloeitjes, Sjekkie and the Smelly Kids. Op een gegeven moment maakte iemand een foto van ons in een boom. Iemand zei dat we wel een stel Hippy Tree Friends leken en de naam was geboren. En dat allemaal een beetje met de insteek; hoe slechter de naam des te beter mensen ‘m onthouden.”
En waarom de toevoeging van Collective?
Erik: “We voelen ons vooral een collectief. We zijn buiten deze band om ook actief met allerlei andere bandjes en initiatieven. Zo zijn enkele bandleden ook geregeld op het podium te zien met de acts Achterdochtig en New Best Friend. Onderling wisselen we nogal vaak (sessie)muzikanten uit. Ook zijn we in Arnhem nu bezig met het opzetten van Brighter Records, een label waar onder andere New Best Friend, Achterdochtig en Jellephant aan deelnemen. Dat collectieve gevoel dat hadden wij ook altijd in de Achterhoek. Daar oefenden en speelden we ook altijd samen met bandjes vol bekenden en vrienden. Als je in de Achterhoek wat van de grond wilt krijgen als alternatieve rockband dan is dat best lastig. Je moet het echt hebben van het Achterhoekse noaberschap. Elkaar helpen, met andere acts gigs zoeken en natuurlijk samen bier drinken.”
Dat laatste deed de band vroeger graag op zaterdagen in de Achterhoekse alternatieve discotheek de P8. Dit donkere hol zonder opsmuk was jarenlang een ontmoetingsplek voor de wat meer alternatieve jongeren. Muziek op standje twintig en om de paar weken een avond vol bandjes. Tegenwoordig zijn er geen disco-avonden meer in de P8 en zijn de showtjes er dungezaaid.
Jullie hebben het eerste album ‘When I Get Down There, Pleasure Becomes Reallity‘ opgenomen in de P8. Was dit vooral om nostalgische redenen of zit hier wat meer achter?
“Een beetje van beide”, vertellen Erik en Arnoud. “Ten eerste is het natuurlijk een lekker ruim hok waar wij allemaal goede herinneringen aan hebben. Daarnaast zijn onze nummers stuk voor stuk ontstaan uit lange jams. Aangezien de P8 tegenwoordig ook dient als oefenruimte werd voor ons al snel duidelijk dat dit de perfecte plek was om onze plaat op te nemen. Voor ons was het erg belangrijk om het jam-gevoel door te laten klinken in de opnames. Producer Dennis Spee (actief in onder andere Hömpfdingå) heeft ons hierbij geholpen. Sterker nog: van hem moesten we dat jamgevoel vastleggen, want dat is echt de essentie van onze muziek. Niets staat voor 100 procent vast, we gaan uit van ons gevoel. Soms loopt een nummer makkelijk een paar minuten uit en laten we het live doorlopen in de volgende track. In een paar dagen hebben we het hele album opgenomen. Op tape. Opnemen op tape dwingt je eigenlijk om niet te lang stil te staan bij een opname. Je hebt simpelweg geen tijd om 30 takes te doen en daarna de beste take tot in de eeuwigheid af te mixen. In de toekomst willen we deze essentie ook vast blijven houden. Wellicht dat we de basis van sommige tracks live opnemen om er later in de studio nog meer lagen in te verwerken. Voor ons geen kant en klare liedjes.”
Binnen iets meer dan drie weken hebben jullie het voor elkaar gekregen om door donaties het geld bij elkaar te sprokkelen om het album uit te brengen op vinyl. Hadden jullie verwacht dat jullie dit ging lukken?
“Het ging inderdaad supersnel en daar zijn we erg blij mee. Hier komt toch weer dat collectieve gebeuren om de hoek kijken. Vrienden, kennissen, familie en medemuzikanten gunnen ons dit echt. Supertof. Daarnaast gaan we ook nog een hele beperkte oplage van het album op cassette uitbrengen. Voor de die-hard fans met een oude autoradio… We zijn nu nog bezig met het artwork. Als dat af is gaan we de plaat in een oplage van 100 stuks laten persen, tenzij we nog meer donaties ontvangen. Dan kunnen we nog wat meer platen laten drukken. “
Wat zijn de hoogtepunten van 2013 voor jullie geweest?
Erik: “Optreden in The Stage samen met Of Stone and Fire en Achterdochtig. Een avondje vol met Achterhoekse Arnhemmers. En een optreden in café de Kroeg. De zaal stond vol met vrienden en bekenden. Voor de eerste keer werden onze liedjes door bijna het hele publiek meegezonden. Kippenvel!”
Wat hopen jullie dat de rest van dit nieuwe jaar jullie gaat brengen?
Erik: “We hopen natuurlijk de plaat zo snel mogelijk af te hebben. Daar kunnen we allemaal niet op wachten. En optreden. We willen vanuit het nog verder op te zetten label allerlei bandjes aan gaan bieden als package. Lekker overal spelen, vooral ook buiten Arnhem.
De bandscene in Arnhem leeft echt en dat mag gezien worden. Er is gewoon superveel inteelt. Qua muziek dan, haha. En ja, dat bedoel ik echt positief. Er hangt hier gewoon een fijne vibe en veel bands gunnen elkaar gewoon veel. Of wij daar een bijdrage aan hebben geleverd met ons Achterhoekse muzikale noaberschap? Misschien wel een beetje. We doen ons best.”
Tags : dennis spee, Erik Giesen, hippy tree friends collective, indie Achterhoek, indie Arnhem
